Αθήνα 27/8/2011
Η Πανεπιστημιακή κοινότητα έχει σαφώς αναδείξει την αναγκαιότητα μεταρρυθμίσεων στο θεσμικό πλαίσιο των ΑΕΙ, το οποίο χρειαζόταν σημαντική αναδιάρθρωση. Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν με γνώμονα το γεγονός ότι το Πανεπιστήμιο είναι ένας από τους σημαντικότερους θεσμικούς πυλώνες στους οποίους η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να στηριχθεί για να βγει από την πρωτοφανή κρίση στην οποία βρίσκεται.
Είναι πάρα πολύ σημαντικό και θετικό το γεγονός ότι επετεύχθη μια ευρεία συναίνεση και πλειοψηφία στην ελληνική Βουλή για Νόμο που αφορά στην Παιδεία καθώς απ’ όλους μας πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εθνικό θέμα.
Πέρα από αυτό όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα στην ουσία.
Ως προς τη μεθοδολογία και τη διαδικασία την οποία ακολούθησε η Υπουργός:
• Δεν είναι σωστό αυτό που υποστήριξε ότι είχε προηγηθεί μακρά συζήτηση και διαβούλευση επί του νόμου, καθώς μόνο τους τελευταίους 2 μήνες υπήρξε η δυνατότητα να γίνει, και αυτή με τα αυτιά του Υπουργείου κλειστά.
• Δεν είναι σωστό ένα τόσο σοβαρό και μεγάλης σημασίας νομοσχέδιο να επιχειρείται να ψηφιστεί αιφνιδιαστικά, βιαστικά και πρόχειρα μέσα στο καλοκαίρι.
• Τέλος, είναι απαράδεκτη η διαδικασία κατασυκοφάντησης των ελληνικών Πανεπιστημίων και των Πανεπιστημιακών δασκάλων που ακολούθησε εδώ και ένα χρόνο η κυβέρνηση, με αποκορύφωμα την αναφορά του ίδιου του Πρωθυπουργού σε ομιλία του στη Βουλή (21/6/2011) ότι τα Πανεπιστήμια μας είναι δεύτερης κατηγορίας. Υπάρχουν πάρα πολλά γεγονότα που εύκολα αποδεικνύουν το αντίθετο (π.χ. το ΕΜΠ, 17ο στην Ευρώπη σε χρηματοδοτούμενα ερευνητικά προγράμματα).
Το βασικό όμως ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: «Ο Νόμος που έφερε η Υπουργός Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου, οδηγεί σε ένα καλύτερο Πανεπιστήμιο; Αυτό είναι που ενδιαφέρει την ελληνική κοινωνία στην οποία (πρέπει να) λογοδοτούμε.
Είναι λυπηρό ότι η Υπουργός ενδιαφέρθηκε μόνο για την εικόνα της συναίνεσης με σκοπό να εξασφαλίσει μόνο την επί της αρχής ψήφιση του Νόμου από την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Δυστυχώς δε δέχθηκε καμία από τις αλλαγές που οι μισοί τουλάχιστον βουλευτές της πλειοψηφίας που τοποθετήθηκαν υπέδειξαν και που αφορούσαν σε ουσιαστικές βελτιώσεις που είχε υποδείξει η Πανεπιστημιακή κοινότητα.
Με τις διατάξεις του νέου Νόμου υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να:
• Υποβαθμιστεί το ακαδημαϊκό όραμα και η ακαδημαϊκή λειτουργία των ΑΕΙ και να οδηγηθούμε σε ιδρύματα επαγγελματικής κατάρτισης
• Ακυρωθεί στην πράξη η ουσιαστική αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ
• Αυξηθούν (αντί να μειωθούν) τα φαινόμενα διαφθοράς και συναλλαγής
Φοβάμαι ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για ν’ αποκτήσουν τα Πανεπιστήμια μας ένα ανανεωμένο, σύγχρονο πλαίσιο λειτουργίας που να συγκεντρώνει την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας της Πανεπιστημιακής Κοινότητας, χωρίς την οποία οποιοσδήποτε νόμος είναι δύσκολο να αποδώσει θετικά αποτελέσματα.
Ασφαλώς βέβαια εμείς οι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, δε μπορεί να συντασσόμαστε με ακραίες πρακτικές που λένε «…δεν εφαρμόζουμε το νόμο…». Κανόνας κάθε ευνομούμενης δημοκρατίας είναι, οι νόμοι που ψηφίζονται να εφαρμόζονται και ο καθένας μας είναι υπεύθυνος γι αυτό. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να αναδείξουμε τα θετικά σημεία του νόμου ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο νέος νόμος ασφαλώς έχει και θετικές ρυθμίσεις, όπως η ενίσχυση της αξιολόγησης (την οποία από το 2007 έχουμε αγκαλιάσει) και η δυνατότητα που δίνεται στο κάθε Παν/μιο να καθορίσει από μόνο του τη λειτουργία του μέσω νέων Κανονισμών.
Πρέπει τα μέλη ΔΕΠ να συνειδητοποιήσουν τη μεγάλη ευθύνη που αναλαμβάνουν σήμερα και να τοποθετήσουν στο Συμβούλιο του Ιδρύματος και στην Πρυτανεία, τους κατάλληλους ανθρώπους οι οποίοι θα επιβάλλουν την εφαρμογή κανονισμών που θα ελαχιστοποιούν τους κινδύνους που επισημάναμε παραπάνω και θα διασφαλίζουν την πρόοδο και ανάπτυξη του Πανεπιστημίου.
*O Στάθης Ευσταθόπουλος είναι Αν. Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Αθηνών και Αντιπρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου